جهان, مقاله ها

روش های مختلف سکه زنی در قدیم

سکه ها در کشورها و ادوار مختلف تاریخی به دو شیوه ی قالب ریزی و ضرابی ساخته می شدند.

سکه های قالبی:

این روش سکه سازی در چین باستان و کشورهای اطراف که متاثر از تمدن آن کشور بودند، معمول بود. امپراطور رم قدیم هم برای تولید نخستین سکه ای خود از همین روش استفاده می کردند. اما در کشورهای غربی و هندوستان و ایران، معمولا سکه های ضربی رواج داشت. چون ضرب و جعل سکه های ضربیبه مراتب از مشکلتر از سکه های قالبی است.

سکه سازی ضربی:

شامل دو شیوه ی جکشی و فشاری (چرخی یاماشینی) بود.

روش چکشی: که از عهد باستانی تا اواسط قرن شانزدهم میلادی کمابیش با روش مشابه در همه ی کشورهای جهان رواج داشت و شرح آن گذشت. (مراجعه شود به مقاله ی وسایل ابتدایی ضرب سکه)

روش چرخشی: د اوائل قرن پنزدهم میلادی که سکه های نقره قطورتر شدند – شاید به علت کشف قاره آمریکا و افزایش عرضه ی نقره که موجب کاهش ارزش این فلز شده بود و طبعا مسکوکات نقره باید با وزن بیشتری تولید می شدند تا ارزش آنها محفوظ بماند- اشکالاتی در کار سکه زنی پیش آمد؛ چون هرگونه ناهمواری در سطح پیش سکه، باعث ناهنجاری در طراز و وزن سکه می شد. به علاوه قطه بزرگ فلز مانع نقش پذیری آن می گردید و سوهان کاری مسکوکات که تقلب رایجی بود، از اعتبار و ارزش آنها می کاست.

این مشکلات با شکوفایی صنعت اروپا در اواسط قرن شانزدهم که برای آبیاری و تهیه آرد و بهره برداری از معادن از عواملی مانند چرخ های گردنده و تسمه های نقاله که با فشار آب یا نیروی انسانی و حیوانی حرکت می کردند، استفاده شد، مرتفع گردید و همزمان با این پیشرفت ها تغییراتی در فن سکه زنی نیز پدید آمد.

برامانت (C. Bramante) معمار معروف ایتالیایی (۱۴۴۴-۱۵۱۴ م) که بنیانگذار کلیسای سنت پیتر رم شناخته می شود و جواهر ساز و حکاک مشهور ایتالیایی کریستوفور کارادوسو (Cristororo Caradosso) که در همان عصر می زیست، و بنونوتو سلینی (Benvenuto Cellini) که مدالهای بسیار ظریف و هنرمندانه می ساخت و سرانجام لئوناردو داوینچی (Leonardo Da Vinci) مخترع و نابغه ی نامدار ایتالیایی (۱۴۵۲ – ۱۵۱۹ م) هریک با ابداع دستگاه های مختلف که کار برش زنی و نقش زنی بر فلزات را تسهیل می کرد، قدمهای موثری برداشته اند که در سکه زنی نیز از آن ساتفاده شد و درنتیجه در همان اواسط قرن شانزدهم غلطکهایی ساخته شد که نقش یک روی سکه را بر یک غلطک و نقش روی دیگر بر غلطک دیگر می کندند و چون پیش سکه با فشر زیا از میان آن دو میگذشت، آن نقش ها به هر دو طرف آن منتقل می گردید.

منبع: پول و سکه، نویسنده: عبداله عقیلی، بازنویسی وتنظیم: علی بهرامیان

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *