سکه های تیموری

تیمور پس از آنکه موقعیت خود را محکم ساخت، سمرقند را پایتخت خویش را قرار داد و به خوارزم، سپس مغولستان و بالاخره به ایران حمله کرد. او در این لشکر کشی ها بسیاری را کشت و حکام محلی را مطیع خود ساخت، تیمور سه بار به ایران حمله کرد. در طی این یورش ها، سراسر ایران و کشورهای اطراف را به خاک و خون کشید و بسیاری از شهرها را به ویرانه تبدیل کرد. هنگامی که تیمور درگذشت حکامی که از ترس حاضر به اطاعت از او شده بودند، بار دیگر اعلام استقلال نمودند، فرزندان تیمور نیز هریک در گوشه ای حکومتی تشکیل دادند و با این حال شاهرخ، پسر و جانشین تیمور، درصدد لشکر کشی و سرکوبی برادران برنیامد. او برعکس پدر فردی صلح طلب بود و به عمران و ابادانی تمایل داشت. هرات را پایتخت قرارداد و آن شهر را مرکز هنرمندان نمود. یکی از فرزندان شاهرخ به نام بایسنقر به جمع آوری شعر و ادبیات علاقه بسیار داشت. بدستور او در سمرقند کتابخانه ی بزرگی برپا شد. آخرین پادشاه تیموری، سلطان حسین بایقرا بود که در هرات مدرسه ها و عمارت های بسیار ساخت، در دربار وی امیر علیشیر نوائی و بهزاد نقاش معروف از منسوبان دربار بودند. این سلسله را شیبانیان منقرض کردند.

سکه های تیموری:

روی سکه:

السلطان الاعظم سلطان (نام فرمانروا) خلدالله ملکه و سلطانه، محل ضرب، تاریخ ضرب به عدد.

پشت سکه:

متن: لا اله الا الله، محمد رسول الله

حاشیه:

ابوبکر، عمر، عثمان، علی.

محل ضرب و تاریخ گاهی در پشت سکه نوشته شده است.

سالشمار فرمانروایان تیموری

سالشمار فرمانروایان تیموری در خراسان

منبع: سکه های ایران از آغاز تا دوره ی زندیه (علی اکبر سرافراز- فریدون آور زمانی)

لینک به گروه سکه های سلوکیان: